Kennismaken met de jeugdige gaat natuurlijk heel anders dan kennismaken met iemand van je eigen leeftijd. Wanneer je kennismaakt met de jeugdige, hou je rekening met de fase waarin de jeugdige zit betreft leeftijd. Je stemt hierop af.
Dit betekent dat je niet met iedere jeugdige een gesprek zal kunnen voeren doordat de leeftijd het niet toelaat. Dan zijn er andere mogelijkheden om kennis te maken. En dat is wellicht fijn bij sommige thema’s, zoals bij het thema plagen en pesten.
In het kader van voorstellen, maakte ik bij mijn kinderboek Keuteltje twee varianten die ingezet zouden kunnen worden bij de jeugd tot groep vijf van de basisschool. De ene variant is een visuele variant voor het jonge kind tot eind groep drie, en de andere variant is een beschrijvende variant tot eind groep vijf.
In het kader van voorstellen, zijn er drie werkbladen gemaakt die je zou kunnen inzetten. Een werkblad ‘Dit ben ik’, een werkblad ‘Dit doe ik graag’, en een werkblad ‘Ik en mijn familie’. Deze werkbladen zijn zo gemaakt dat deze individueel in te vullen zijn door de jeugdige, maar dat ze uiteindelijk wel in een groep besproken kunnen worden.
Door in een groep te bespreken wie je bent, wat je doet of wie je familie is, kan er onbewust al verbinding ontstaan. Een verbinding die mogelijk kan helpen om pesten te verminderen. Dit doordat je dezelfde kleur ogen hebt, dezelfde sport doet of hetzelfde huisdier hebt. Er is iets wat overeenkomstig hetzelfde is om over te praten met elkaar.
Zeg nu eens eerlijk? Weet jij nog van alle kinderen met wie jij in de klas hebt gezeten op de basisschool hun namen? Hun oogkleur? Hun sport of hobby’s? Of ze broertjes of zusjes hadden of iets? Waarschijnlijk niet toch? En waarschijnlijk ook dat hierdoor een mindere verbinding was met de kinderen toen. Al is dit slechts een gedachte die ik al een hele tijd heb, een gedachte die ik ooit nog een zou willen onderzoeken in een latere studie.
